Miejsce, na którym wznosi się Skarbczyk związane jest ściśle z początkami Jarocina. To tutaj w drugiej połowie XIII wieku stanęła siedziba pierwszych właścicieli miasta Zarembów. Była to drewniana, dwukondygnacyjna wieża mieszkalno-obronna o wymiarach 7 x 7 metrów, wzniesiona prawdopodobnie w latach 1260 1270. Budowla spłonęła na przełomie XIV i XV wieku, podczas wojny domowej Grzymalitów z Nałęczami. Wydobyte w trakcie badań wykopaliskowych liczne przedmioty związane z tą budowlą eksponowane są na wystawie stałej w muzeum. Z początkiem XVI stulecia w sąsiedztwie spalonej wieży wzniesiono nową, murowaną rezydencję. Stanęła ona na niewielkim wzniesieniu otoczonym głęboką fosą zasilaną wodami przepływającej w pobliżu rzeczki Lipówki. Była to, jak na ówczesne czasy, okazała budowla a o jej randze i zamożności właścicieli świadczyć mogą bogato zdobione późnogotyckie kafle z pieca, który stał niegdyś w reprezentacyjnej sali Skarbczyka. Znalezione podczas prac wykopaliskowych, prowadzonych pod kierunkiem prof. Ryszarda Grygiela z Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, eksponowane są obecnie w jarocińskim muzeum. Kiedy w 1661 roku miasto nabył Andrzej Radoliński budynek wymagał remontu. Mury wzmocniono przyporami, wymieniono sklepienia, a cały obiekt został poważnie przemurowany. (http://www.muzeumjarocin.pl/index.php?strona=skarbczyk)
Autor: Słonecznik (Maryla)
Skomentuj