Barokowy pałac

Barokowy pałac w Wełnie wzniesiono w 1762 roku, pierwotnie budowla była kryta wysokim łamanym dachem polskim. Budynek wielokrotnie przebudowywany, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym. Pałac zachował dwa charakterystyczne silnie półkoliste ryzality na osi, mieszczące dwa duże pomieszczenia - sień od frontu oraz salon od strony ogrodu. Od wielu lat budynek opuszczony w bardzo złym stanie technicznym. Wełna znana jest z dokumentów od 1352 roku, kiedy to Mikołaj z Wełny przystąpił do konfederacji na wielkim zjeździe rycerstwa wielkopolskiego w Poznaniu. Na czele konfederacji stał Maćko Borkowic, wojewoda poznański. Dawna animozja Wielkopolski do Łokietka odżyła na nowo wobec Kazimierza Wielkiego, który otaczał się głównie Małopolanami i im zlecał zarząd spraw państwowych. W 1384 roku, podczas wojny domowej Grzymalitów z Nałęczami czeladź zbrojna Dobiesława z Gołańczy spaliła dwór w Wełnie wraz z całą wsią. W XV i XVI stuleciu własność Grudzińskich, w XVII Grzymułtowskich, w pierwszej połowie XVIII wieku Rydzyńskich, w latach 1752-1790 Rostworowskich i Kołaczkowskich, od 1790 roku Grabowskich. W XIX stuleciu własność katedry magdeburskiej, w latach międzywojennych majątek Wełna staje się własnością Skarbu Państwa.

Autor: Artur Mazurek