KOSZUTY - dworek

Dwór w Koszutach o konstrukcji szkieletowej z modrzewia jest jednym z nielicznych przykładów późnego baroku Wielkopolskiego . Budynek jest parterowy, dwutraktowy, siedmioosiowy. Mimo iż powstał w XVII wieku, do jego budowy zużyto najprawdopodobniej części starego dwory, gdyż znaleziono na jednej z belek datę 1567. Dwór został rozbudowany w XIX wieku, wtenczas powiększono alkierze od strony ogrodu i dobudowano alkierze od frontu, już murowane. Remont z 1902 roku przyczynił się do powstania piętrowego, owalnego ryzalitu, kryjącego salon, i polskiego łamanego dachu czterospadowego. Dach, jak i charakterystyczne baniaste, barokowe hełmy alkierzy przykryto gontem. Dwa okna zwieńczone dwuspadowym daszkiem, od frontu i od ogrodu rozświetlają mieszkalne piętro. Natomiast parzyste, zamknięte półkoliście lukary usytuowane bliżej wystawki wpuszczają światło dzienne na strych. Trzyokienną wystawkę kryje dwuspadowy dach i zdobi faliście zakończony drewniany szczyt. Od XIV do końca XVII wieku własność Koszuckich herbu Leszczyc. Od 1850 roku dwór i majątek należały do Napoleona Rekowskiego. Kolejno właścicielami byli Maria Rekowska, Witold Kosiński, Kazimierz Rekowski. Rekowscy zamieszkiwali w Koszutach do 1941 roku kiedy to naziści przejęli majątek i przekazali go pod zarząd rodziny Kottke. Opuszczony w 1945 roku majątek przeszedł na rzecz skarbu państwa. Dwór szybko uległ dewastacji. Po renowacji budynek przeznaczono pierwotnie na szkołę, później, w 1966 roku na muzeum Ziemi Średzkiej.

Autor: Słonecznik (Maryla)