Kościół i dzwonnica

Franciszkanie przybywając do Torunia próbowali osiąść przy kościele św. Wawrzyńca przed Bramą Chełmińską (oba obiekty już nie istnieją), ale sprzeciw władz miejskich, a także konkurencyjnego zakonu bernardynów uniemożliwił to. Dzięki protekcji biskupa chełmińskiego  Kaspra Działyńskiego, który udostępnił zakonnikom swoją toruńską kamienicę na kilka lat, by mogli w niej mieszkać  przetrwali najtrudniejszy dla siebie okres. Jednak to dzięki Stanisławowi Sokołowskiemu z Wielkiej Wrzący (był kasztelanem bydgoskim i starostą dybowskim) uzyskano królewską zgodę na lokalizację klasztoru dla franciszkanów, lecz nie w samym Toruniu, ale po lewej stronie Wisły, na terenie Piaski, przy granicy ówczesnego miasteczka Podgórz (dziś dzielnicy Torunia). Zakonnicy osiedlili się tam w prowizorycznych zabudowaniach już w pierwszych dniach października 1644 r. i od razu przystąpili do budowy zarówno świątyni, jak i klasztoru. I choć budowę ukończono w 1661 r., ale konsekracji kościoła dokonano już w 1659 r. Dużo więcej na temat kościoła i klasztoru można dowiedzieć się z artykułu pt. Franciszkanie w Toruniu  Kościół i klasztor franciszkanów, jaki opublikowałem w ekskluzywnym miesięczniku krajoznawczo-turystycznym POZNAJ SWÓJ KRAJ (nr 6/2018). Polecam tę lekturę. Na zdjęciu: Widok ogólny od strony wschodniej na kościół i dzwonnicę dobudowaną znacznie później.

Autor: Lech Kadlec