Warszawa. Kościół p.w. Św. Antoniego z Padwy przy ul. Czerniakowskiej.

Kościół zbudowany w latach 1690 -1693 z fundacji marszałka wielkiego koronnego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, właściciela dóbr czerniakowskich (od 1683), planowany jako rodzinne mauzoleum. Zaprojektowany przez królewskiego architekta Tylmana z Gameren, wg planów i pod którego nadzorem budowę wykonał Izydor Affaita. Jednocześnie z kościołem wznoszono klasztor - 19 października 1693 nastąpiło jego przekazanie, a uroczyste wprowadzenie zakonników do klasztoru czerniakowskiego nastąpiło już 15 grudnia. W 1864 zlikwidowano konwent bernardynów, którzy wrócili tu dopiero w lipcu 1945. Kościół i klasztor ucierpiały głównie w 1939 w czasie obrony Warszawy i w 1944 w czasie powstania warszawskiego - pewnym zniszczeniom uległy dekoracje rzeźbiarsko-malarskie, dach i obrazy. W latach 1951-1954 odbyła się konserwacja pod kierunkiem Bohdana Marconiego[1], a gruntowne prace konserwatorskie w latach 1985-1994. Kościół ten nie został nigdy przebudowany i zachował swój pierwotny styl i wnętrza.

Autor: ElaJ