Romańskie drzwi z Płocka - gdyby to był oryginał, a nie kopia - uchodziłyby nie tylko za najcenniejsze arcydzieło romańskiego odlewnictwa w Polsce, ale byłyby też najstarszym zabytkiem sztuki rzeźbiarskiej. Fundatorem unikatowych wierzei jest płocki biskup Aleksander z Malone, który skorzystał z pośrednictwa arcybiskupa Wichmanna lokując zlecenie na wykonanie odlewu w Magdeburgu. Płockie drzwi to kwadratowe i dwie prostokątne kwatery. Na płytach umieszczone zostały sceny ze Starego i Nowego Testamentu, objaśniające przedstawienia inskrypcje i wyrzeźbione w ołowiu portrety. Fundatora, arcybiskupa Wichmanna i artysty, który wszystko to wykonał dla potomności. Oryginał został z Polski wywieziony co najmniej pięć wieków temu do Nowogrodu Wielkiego na Rusi, gdzie znajduje się do dzisiaj. Pomysł aby drzwi odzyskać i na powrót osadzić w Płocku pojawił się w okresie dwudziestoleci międzywojennego. Pomysł był, ale starania o odzyskanie arcydzieła miały skuteczność zerową. Inicjatywę zarzucono po pierwszej nieudanej próbie. Replikę drzwi - zresztą znakomitą - odlano w 1981 roku.
Autor: Ryszard Biskup
Skomentuj