Pobiedziska - miasto królewskie

Legenda wiąże Pobiedziska z osobą Kazimierza Odnowiciela, który miał założyć je na miejscu zwycięskiej bitwy ze zbuntowanym Masławem. Od zwycięstwa - pobiedy, miała powstać nazwa miejscowości. Inna legenda wywodzi nazwę Pobiedzisk od miejsca, gdzie w czasie podróży popasali bracia Lech, Czech i Rus, którzy stąd \"po obiedzie\" wyruszyli w dalszą drogę. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1236 roku. Nazwa miejscowości od początku była zbliżona do dzisiejszej (1254-Pobedysche, 1312-Pobedist, 1438- Pobedziska). Pobiedziska zawsze były własnością książęcą, potem królewską, prawa miejskie miejscowość otrzymała z rąk Przemysła I przed 1258 rokiem. W czasach panowania w Wielkopolsce braci Przemysła I i Bolesława Pobożnego, Pobiedziska i Dłusk pełniły rolę rezydencji wiejskich. Książęta przebywali w tych rezydencjach głównie w okresie zimowych łowów i spędzali tam miesiąc bądź półtora w ciągu roku, Pobiedziska upodobał sobie w sposób szczególny Przemysł I. Na początku XIV stulecia znajdował się w mieście niewielki zamek otoczony murami, dwa kościoły i szkoła. W końcu lipca 1331 roku, w czasie pamiętnego najazdu Krzyżaków miasto zostało doszczętnie splądrowane i zniszczone. Wiek XV to złote stulecie w dziejach Pobiedzisk, odbudowane po zniszczeniach miasto należy do zamożniejszych w Wielkopolsce, na wyprawę malborską jest zobowiązane wysłać 15 pieszych. Czterokrotnie odwiedzał Pobiedziska Władysław Jagiełło, między innymi w 1418 roku podróżując (pieszo i boso - w wieku 68 lat) z Mogilna do Poznania, witał tu posłów wracających z soboru w Konstancji. Pobiedziska były siedzibą starostwa niegrodowego, miasto było często zastawiane przez królów różnym rodom magnackim w zamian za pożyczki. Na zdjęciu rynek miasteczka.

Autor: Artur Mazurek