Grodzisko w Wiślicy

Grodzisko położone jest pośród łąk, ok. 600m na południowy wschód od centrum i zarysem przypomina owalny trójkąt. Prace archeologiczne prowadzone tu w latach 1949-1960 wykazały istnienie pierwszego grodu już w XI w. Był to mały gródek, otoczony wałem o konstrukcji rusztowej o wys. 4m. Jego zadaniem było strzec osady wiślickiej i kontrolowania szlaku handlowo-komunikacyjnego. Gród padł ofiarą pożaru. Kolejny gród powstał tu na przełomie XII i XIIIw. i obejmował swym zasięgiem całą wyspę. Otoczony był kamiennym murem o dł. 440m. Prace badawcze odsłoniły tu plan zabudowy domów i ulic, zbiornik na wodę oraz studnię wykutą w skale. Gród ten dotrwał do najazdu tatarskiego w 1241r. Został wówczas opuszczony przez załogę i spalony. W zachodniej części grodziska znajduje się wypiętrzona na wysokość 5m gipsowa skała uznana prawnie za chroniony pomnik przyrody nieożywionej.

Autor: Adam Wawszczyk