Jak głosi lokalna legenda, przed wielu, wielu laty właścicielem parku i stojącego w nim pałacu był dziedzic, którego żona nie lubiła chodzić do kościoła. Zdarzało się, że zamiast modlić się zasiadała na skraju pagórka w pobliżu kościoła Św. Jakuba i zajmowała się różnymi robótkami ręcznymi. Pewnego razu gdy szyła jak zwykle w czasie mszy, została ona ukarana i zamieniła się w kamień. W kamieniu jest mała dziurka wielkości naparstka w którą można włożyć palec. Niektórzy widzą też igłę i nici. J
Autor: Krzysztof Wydra
Golina znana jest od XIV wieku. W 1330 roku szlachcic Jan z rąk króla Władysława Łokietka otrzymał przywilej lokacyjny dla miasta. Najstarsza wzmianka o tym prywatnym grodzie, siedzibie rodu Golińskich, pochodzi z 1338 roku. W 1362 roku król Kazimierz Wielki potwierdził przywilej lokacyjny.
Króla Kazimierza Wielkiego uważa się za ojca miasta, dlatego centralny plac Goliny nosi jego imię, a dla upamiętnienia lokacji ustawiono w 1989 roku pomnik monarchy.
Skomentuj