Pałac w Grodkowicach
W 1623 r. zakupił Grodkowice i okolicę od Lanckorońskich, za cenę 80.000 florenów polskich, Stanisław Żeleński de Żelanka herbu Ciołek z Łucjanowic (Łuczanowic), syn Bartłomieja Żeleńskiego, starosty stężyckiego. Po śmierci podzielono majątek pomiędzy synów i Grodkowice przypadły Marcjanowi (gałąź \"starsza\" rodu). Poprzedni drewniany dwór w Grodkowicach wybudował ok. 1670 r. Marcjan Żeleński, który postanowił się tu przenieść z Łucjanowic, a że utracił wzrok więc kazał w Grodkowicach zbudować wierną kopię dworu łucjanowickiego \"aby nie błądzić po pokojach\". Istniał on aż do 1902 roku, wówczas go rozebrano i wybudowano w tym miejscu nowy, murowany pałacyk, projektu architekta Teodora Talowskiego. Żeleńscy wyznawali kalwinizm. Tragicznie w dziejach rodziny zapisał się luty 1846 r.podczas rzezi galicyjskiej Marcjan - Władysław Żeleński (ojciec kompozytora Władysława i dziad literata Tadeusza Boya-Żeleńskiego) został zamordowany przed swoim dworem przez chłopów z sąsiednich wsi.Majątek przejął jeden z jego synów, Stanisław a po nim odziedziczył go Władysław (nie mylić z kompozytorem). Doprowadzili oni gospodarstwo do rozkwitu. Ostatnim przedwojennym właścicielem był syn Władysława, Karol Żeleński mieszkający tu ze swoją żoną, Węgierką z pochodzenia.
Autor: JureK
Średnia ocena: 4.00 Ocen: 13 Odsłon: 5234
Grodkowice
miejscowość
Od czasów średniowiecza do pocz. XVII w. Grodkowice stanowiły własność rodu Zadorów. Należały do linii Zadorów zwanych Bąkami lub Rozpierskimi. Najstarsze wzmianki o Grodkowicach pochodzą z lat 1270 (Codex diplomaticus Poloniae) i 1380 (Kodeks dyplomatyczny katedry krakowskiej). Pierwszym znanym ich właścicielem był w 1389 r. Pakosz, procesujący się o Grodkowice ze swym krewnym z Brzezia. Po nim odziedziczył tę miejscowość jego syn, kasztelan rozpierski Zbigniew zwany Bąk, odnotowany po raz pierwszy w Księgach ziemskich krakowskich w 1398 r. i wymieniony w Rocznikach Długosza jako poseł Władysława Jagiełły do króla duńskiego w 1423 r.
Na początku XVI w., na krótki czas przeszły na własność Filipowskich a potem Cikowskich, by w 1519 r. drogą zakupu przez Zadorów Lanckorońskich dołączyć do ich dóbr. W 1547 r. na okres 8 lat wydzierżawili oni te ziemie królowej Bonie. W 1623 r. zakupił je Stanisław Żeleński de Żelanka herbu Ciołek z Łucjanowic (Łuczanowic), syn Bartłomieja Żeleńskiego, starosty stężyckiego. Po jego śmierci nastąpił podział majątku pomiędzy synów. Grodkowice przypadły Marcjanowi.
Skomentuj