Rowerem po Kaszubach- lasy piaśnickie

Lasy Piaśnickie są największym miejscem masowych egzekucji w województwie pomorskim i po KL Stutthof drugim pod względem liczby zamordowanych ofiar w tym regionie podczas II wojny światowej. Szacuje się, że zginęło tam od 10 000 do 12 0000 tys. osób, z czego zidentyfikowane zostały 852 osoby. Zbrodnia ludobójstwa w Lasach Piaśnickich miała ścisły związek z celami politycznymi Trzeciej Rzeszy, która poprzez agresję na państwo polskie chciała nie tylko zdobyć nową przestrzeń życiową tzw. \"Labensraum\", ale przede wszystkim zniszczyć elity państwotwórcze w taki sposób, aby w przyszłości nie mogło nigdy odrodzić się państwo polskie. Aby osiągnąć ten cel zaplanowano likwidację wartswy kierowniczej, wysiedlenie rodzin straconych osób oraz Polaków pochodzących z innych regionów Polski zamieszkałych na tym terenie po 1918 r., germanizację Pomorza Gdańskiego i zniemczenie pozostałej ludności pomorskiej oraz zasiedlenie Pomorza Niemcami z krajów nadbałtyckich. Duże straty poniosły polskie elity Wybrzeża takie jak : duchowieństwo, nauczyciele, prawnicy, sędziowie, kupcy, pracownicy samorządów i administracji państwowej, urzędnicy, leśnicy, bankowcy, przedsiebiorcy, policjanci, a także rzemieślnicy, rolnicy i robotnicy. Lasy Piaśnickie to także miejsce eksterminacji bezpośredniej umysłowo chorych. Rozstrzelano tutaj jak sie szacuje ok. 2000 pacjentów czterech zakładów. Do dnia dzisiejszego opinii publicznej w Polsce nie są znane nazwiska tych ofiar. Ofiarami stało sie również od ok. 8 000 do 10 000 przeciwników politycznych nazizmu, internowanych początkowo na terenie Rzeszy, których od końca października 1939 r. do końca marca 1940 r. zwożono transportami kolejowymi na stację w Wejherowie i podobnie jak w przypadku chorych psychicznie - od razu z rampy dostarczano autobusami samochodami ciężarowymi na miejsce stracenia. Ofiarami byli mężczyźni, kobiety, dzieci i niemowlęta, w wiekszości należące do polskiej mniejszości narodowej, ale także rodziny pochodzenia niemieckiego i czeskiego. Gdy Rzesza Niemiecka stanęła wobec konieczności opuszczenie okupowanych terenów Pomorza Gdańskiego, jej władze przystąpiły do zatarcia śladów zbrodni. W tym celu sprowadzeni zostali więźniowie z obozu koncentracyjnego Stutthof, którzy zmuszeni byli do wydobywania ze zbiorowych mogił zwłok ofiar, a następnie do ich palenia. Po wykonaniu zadania, więżniów Stutthofu także rozstrzeliwano.

Autor: Artur74