Już w średniowieczu tereny Lubicza Dolnego koło Torunia należały do Krzyżaków, którzy pobudowali tu młyn, a potem go nawet rozbudowali, w rezultacie czego stał się jednym z największych w całym państwie krzyżackim. W 1454 roku, na mocy aktu inkorporacji ziem pruskich do Polski, Lubicz wszedł w skład Prus Królewskich, ale dwa lata później (wraz z innymi ziemskimi dobrami pokrzyżackimi) nadany został Toruniowi przez króla Kazimierza Jagiellończyka za wkład i zasługi Torunia w czasie 13-letniej wojny polsko-krzyżackiej. Toruńskie władze mądrze kontynuowały przemysłowe tradycje Lubicza i nawet pod koniec XV wieku zaczęły rozwijać ten ośrodek. Dzięki tym decyzjom Lubicz do końca XVIII wieku był jednym z największych ośrodków przemysłowych Torunia. Dziś tak już nie jest, ale po tamtych czasach pozostała śluza (na zdjęciu), która nadal jest czynna, dlatego jej poszczególne elementy są już współczesne.
Autor: Lech Kadlec
Lubicz powstał w wyniku połączenia dwóch miejscowości Lubicza Górnego i Lubicza Dolnego. Przez środek wsi przepływa Drwęca, która przez wiele dziesięcioleci stanowiła granicę między miejscowościami jak i granicę państwową pomiędzy zaborcami Prusami a Carską Rosją. Wiele opowieści krąży wśród starych mieszkańców obu części Lubicza i czasem odżywają stare konflikty dzielące mieszkańców na tych z "dołu" i "góry".
Skomentuj