Zamek w Kórniku, perła neogotyckiej architektury rezydencjonalnej.

Najstarszy dokument dotyczący zamku przechowywany jest w archiwum kórnickim, dotyczy on kontraktu z 1426 na budowę zamku drewnianego na podmurowaniu, spisanym pomiędzy cieślą Mikołajem z Poznania a Mikołajem Górką, kanclerzem kapituły poznańskiej. Zamek pod koniec XV wieku był w całości murowany. Gruntownie został przebudowany około 1530, a po 1560 obwiedziony fosą. W 1574 roku Stanisław Górka z wielkim przepychem przyjmował na zamku Henryka Walezego. W drugiej połowie XVIII wieku zamek został znowu przebudowany w stylu późnego baroku. Obecny wygląd zawdzięcza zamek przedostatniemu z Działyńskich, Tytusowi. Przebudowy dokonano w latach 1838 - 1861 w stylu neogotyku angielskiego, według projektu Fryderyka Schinkla, bardzo znanego architekta niemieckiego działającego aktywnie w Wielkopolsce. Zamek po przebudowie budził zachwyt współczesnych, a krytykę następnych pokoleń, które negatywnie oceniały całą XIX - wieczną sztukę naśladowniczą.

Autor: Artur Mazurek