Już w średniowieczu tereny Lubicza Dolnego koło Torunia należały do Krzyżaków, którzy pobudowali tu młyn, a potem go nawet rozbudowali, w rezultacie czego stał się jednym z największych w całym państwie krzyżackim. W 1454 roku, na mocy aktu inkorporacji ziem pruskich do Polski, Lubicz wszedł w skład Prus Królewskich, ale dwa lata później (wraz z innymi ziemskimi dobrami pokrzyżackimi) nadany został Toruniowi przez króla Kazimierza Jagiellończyka za wkład i zasługi Torunia w czasie 13-letniej wojny polsko-krzyżackiej. Toruńskie władze mądrze kontynuowały przemysłowe tradycje Lubicza i nawet pod koniec XV wieku zaczęły rozwijać ten ośrodek. Dzięki tym decyzjom Lubicz do końca XVIII wieku był jednym z największych ośrodków przemysłowych Torunia. Dziś tak już nie jest, ale po tamtych czasach pozostała śluza (na zdjęciu), która nadal jest czynna, dlatego jej poszczególne elementy są już współczesne.
Autor: Lech Kadlec
Płynąca przez centralną Polskę, ze wschodu na zachód, Wisła tuż przed Bydgoszczą niespodziewanie zakręca na północ. Opuszczając w ten sposób Pradolinę Toruńsko-Eberswaldzką wody rzeki wpływają w ciągnącą się aż po Żuławy Dolinę Dolnej Wisły. Odcięta tym sposobem północno-wschodnia część województwa kujawsko-pomorskiego to, należące ongiś do Mazowsza, Pojezierze Chełmińskie.
Północną jego granicą jest rzeka Osa, wschodnią zaś Drwęca. To jeden z najbardziej "utytułowanych" historycznie regionów w Polsce. Wystarczy wspomnieć o położonych na jego obszarze miastach, takich jak: Toruń, Chełmno, Grudziądz czy Chełmża.
Skomentuj