Kościółek o konstrukcji szkieletowej, typowej dla regionu, pochodzi z 1742 r. Jego fundatorem był Jacek Rybiński - opat oliwski. Jest to jeden z najładniejszych przykładów ludowej architektury Pomorza. Jest to budowla jednonawowa z wydzielonym prezbiterium, przy którym od północnej strony znajduje się zakrystia. We wnętrzu można zobaczyć oryginalne wyposażenie z epoki, ze szczególnie ciekawym ołtarzem głównym. W łuku tęczowym znajduje się belka z krucyfiksem barokowym z poł. XVIII w. Także ołtarze boczne oraz ambona z namalowanymi postaciami czterech ewangelistów i Chrystusem dźwigającym krzyż pochodzą z epoki baroku. W kościele znajduje się także chrzcielnica barokowa z XVIII w., z rzeźbą św. Jana Chrzciciela na pokrywie. Na ścianach wiszą obrazy z tego samego okresu. Barokowa jest też monstrancja z przełomu XVII i XVIII w. Dzwon został odlany w 1572 r. przez Hansa Barnstropa. W kościele jest też baldachim, na którego podniebieniu znajduje się Duch Św. w postaci gołębicy.
Autor: Joanna Mamczur (Obiektyw subiektywny)
Mechowo (kaszb. Mechňwa, niem. Mechau, dawniej Mechowo, Miechaw) to wieś kaszubska w gminie Puck, na skraju Puszczy Darżlubskiej. Pierwsze wzmianki o tej wsi, jako własności rycerskiej (Radzisław z Darżlubia), pochodzą z XIII wieku. Mechowo w 1300 r. staje się własnością cystersów oliwskich i pozostaje nią aż do 1772. Od 1772 pod administracją zaboru pruskiego, od 1919 ponownie w granicach Polski w powiecie morskim.
Atrakcje: Groty Mechowskie, kościół z 1742 roku. We wsi zachowało się kilka domów o konstrukcji szkieletowej (ryglowej) z XIX wieku i dwór z wieku XVIII. Na południe od Mechowa znajduje się rezerwat "Darżlubskie Buki".
Skomentuj