Toruń

Wieża z zegarem

Ten zegar na ratuszowej wieży w Toruniu (na zdjęciu) nie jest tym pierwszym, jaki zaczął wskazywać godziny. Najstarsze przekazy świadczące o istnieniu zegara wieżowego pochodzą z pierwszej połowy XV wieku, ale dotyczą jego naprawy. Działo się to w 1415 roku i ponownie w 1417 r., a napraw dokonywał mistrz Leyster. Trzeba jednak wiedzieć, że budowę wieży, która osiągnęła obecną wysokość, ukończono w 1385 r., więc prawdopodobnie po tej dacie zamontowano pierwszy zegar. Dopiero w 1532 roku niejakiemu Fabianowi Pappelbornowi zlecono wykonanie nowego czasomierza, który jednak w czasie pożaru Ratusza podczas szwedzkiego oblężenia miasta w 1703 roku, został zniszczony. Dopiero w 1726 roku, kiedy miasto stanęło na nogi po szwedzkich zniszczeniach, można było pozwolić sobie na wykonanie nowego zegara wieżowego. Odbywało się to etapami, w miarę posiadanych przez miasto środków. Abraham Willow, który podjął się najpierw skonstruowania mechanizmu zegarowego, a dopiero potem stworzył tarcze i ornamenty, robotę ukończył w 1728 roku. Dzwony zegarowe natomiast (godzinowy i minutowy) powstały w pracowni słynnego ludwisarza gdańskiego Michaela Wittwercka i istnieją do dziś, w przeciwieństwie do mechanizmu zegarowego Willa, którego losy jednak nie są znane. Obecnie pracujący na wieży mechanizm jest nakręcany silnikiem elektrycznym i został wykonany prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku. W 1897 r. mistrz blacharski R. Schulz wykonał napisy, które wyryte zostały w blasze miedzianej i pokryte warstwą złota, a do montażu przyłożył się też zespół zegarmistrza A. Żehorna.

Autor: Lech Kadlec

Ocena:

Średnia ocena: 4.00 Ocen: 13 Odsłon: 1913

Twoja ocena: Dobre Bardzo dobre

Tagi: inne zabytki

Toruń

miejscowość

Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.

Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.

W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.

II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.

Skomentuj