Toruń

Najstarsza na ziemiach polskich

Historia gazownictwa i gazowni miejskiej w Toruniu należy do najstarszych na ziemiach polskich. Funkcjonowała już w 1862 r., ale wówczas mieściła się w centrum śródmieścia, przy ul. Franciszkańskiej (obecnie, po remoncie i adaptacji, w dawnym zbiorniku gazu jest Planetarium, w którym odbywają się pokazy astronomiczne). Gdy Toruń odzyskał niepodległość, Gazownia i jej urządzenia były już na tyle przestarzałe, że zdecydowano się na gruntowną modernizację, ale jesienią 1937 r. zaplanowano też budowę nowej, z własną linią kolejową. Jej lokalizację uwzględniono na Jakubskim Przedmieściu, które w latach trzydziestych XX wieku stawało się dzielnicą przemysłową. Projekt architektoniczny wykonał inż. Teodor Piotrowski, który w Gazowni pełnił funkcję jej kierownika. Poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę nowego obiektu dokonał ówczesny prezydent Torunia Leon Raszeja w dniu 13 czerwca 1938 r. Gdy wybuchła II wojna światowa, władze okupacyjne przejęły budowę i ją kontynuowały; prace zostały ukończone w 1942 r. Z końcem wojny, Niemcy pozostawili jednak gazownię w opłakanym stanie, pozbawiając ją znacznej części parku maszynowego, urządzeń i materiałów niezbędnych do produkcji gazu. Polacy po pewnym czasie uruchomili produkcję tego błękitnego paliwa. Na zdjęciu: Budynek Gazowni od strony podwórza.

Autor: Lech Kadlec

Ocena:

Średnia ocena: 4.00 Ocen: 13 Odsłon: 1545

Twoja ocena: Dobre Bardzo dobre

Tagi: inne zabytki

Toruń

miejscowość

Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.

Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.

W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.

II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.

Skomentuj