Przypadająca na dziś (4 grudnia) Barbórka, to nie tylko święto górników, to także święto wojsk rakietowych i artylerii. Niech więc nikogo nie dziwi, że i w Toruniu obchodzone jest w szczególny sposób. Z jednej strony miasto związane jest z górnictwem, bowiem jest tu Geofizyka przedsiębiorstwo powstałe w 1966 roku, świadczące szeroki zakres zintegrowanych usług geofizycznych na potrzeby poszukiwań konwencjonalnych i niekonwencjonalnych złóż ropy naftowej oraz gazu ziemnego, wód geotermalnych, a także lokalizacji i monitoringu podziemnych zbiorników (firma świadczy również usługi z zakresu wierceń inżynieryjnych, inżynierskich badań geofizycznych oraz geotechniki), ale Toruń to przecież kolebka polskiej artylerii, której początki sięgają II Rzeczypospolitej. Wkrótce po przyłączeniu Torunia do Polski rozpoczęto w mieście koncentrować szkoły i oddziały artylerii. W lutym 1920 roku w koszarach przy ul. Sobieskiego utworzono Centralny Obóz Podoficerskich Szkół Artylerii, a dwa miesiące później z Rembertowa na Podgórz (lewobrzeżną dzielnicę Torunia) przeniesiono Stały Kurs Artylerii wraz z Grupą Szkolną Artylerii. Natomiast do II koszar Żymierskiego na Podgórzu w lipcu 1921 roku trafiła Kadra Oddziałów Pomiarowych Artylerii, a już jesienią po rozformowano Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu, na jej bazie utworzono w Toruniu Szkołę Młodszych Oficerów Artylerii. Po przejściu armii w struktury pokojowe, w Grodzie Kopernika skoncentrowano całość szkolnictwa artyleryjskiego. W połowie stycznia 1922 roku rozpoczął działalność służbową Obóz Szkół Artylerii, który w marcu 1927 roku przekształcony został w Centrum Wyszkolenia Artylerii, które z czasem uległo rozbudowie i gdzie nieprzerwanie prowadzone są szkolenia kolejnych pokoleń żołnierzy. Ale trzeba mieć świadomość, że głównym rodzajem wojsk, które w czasie wojny zadają najwięcej strat przeciwnikowi, jest właśnie artyleria. Obecnie pociski rakietowe docierają do celu oddalonego nawet o 300 km. W tym roku w toruńskiej oficerskiej szkole rozpoczęło się formowanie I Brygady Rakietowej to kolejny etap rozbudowy placówki i działań militarnych. Od 1978 roku przy tej wojskowej szkole działa z muzeum. Powstało z inicjatywy ówczesnego komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii generała brygady Stanisława Żaka. Od 2005 roku Muzeum współpracuje ze Stowarzyszeniem Miłośników Artylerii i Militariów, które pomaga w pozyskiwaniu nowych eksponatów.
Na zdjęciu: Rakieta średniego zasięgu SS-1SCUD, którą do uzbrojenia wprowadzono w 1962 roku. Zamontowana została na ośmiokołowym podwoziu pojazdu MAZ-543. Obecnie stoi na otwartej przestrzeni toruńskiego Muzeum Rakietowego.
Autor: Lech Kadlec
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
Skomentuj