Wejście do zakrystii

Neogotycki kościół pw. św. Prokopa w Konecku  od zawsze jedyny w tej wsi  wyróżnia się bogactwem architektonicznej dekoracji, ale także zastosowanemu podczas budowy dwubarwnej cegły. Parafię erygowano w XIV wieku, ale wtedy była to drewniana świątynia, ufundowana przez rodzinę Koneckich  właścicieli wsi, wzmiankowanej w 1326 roku. W 1577 roku ten drewniany obiekt zastąpiony został nowym, ale też drewnianym; fundatorem nowej świątyni był ówczesny kolator parafii  Łukasz Grabski. W 1581 roku nastąpiła zmiana wezwania (stał się nim św. Stanisław), a stało się to podczas konsekracji przez biskupa Stanisława Karnkowskiego. W 1725 roku pożar strawił obiekt, ale już w 1728 roku wybudowano nowy, znowu drewniany, który otrzymał poprzednie wezwanie i tak pozostało do dzisiaj; świątynię ufundowała Helena Grabowska z Walewskich i jej syn Józef. Obiekt ten  tak, jak i poprzednie  spłonął w trakcie pożaru wsi pod koniec XIX wieku. I tą chwilą zakończyła się era drewnianych kościołów w tej wsi, bo w 1902 roku, z inicjatywy ks. Kajetana Książkowskiego  ówczesnego proboszcza  i przy dużym zaangażowaniu parafian oraz przy wydatnej pomocy finansowej rodziny Sulimierskich (kolatorów kościoła), wzniesiono obecną, murowaną świątynię. Na zdjęciu: Wejście do zakrystii.

Autor: Lech Kadlec