Intarsjowane drzwi

Tematyka zdobnicza stosowana do końca XVI wieku stała się dominującą w toruńskiej stolarce artystycznej. Tą techniką zdobiono domowe sprzęty mieszczan oraz reprezentacyjne wnętrza, ale także skrzynie cechowe. Kompozycja dekoracji zawsze związana była z formą sprzętu, natomiast jej tematyka  zwykle z funkcją. Na sprzętach domowych przedstawiano personifikacje Cnót, na meblach przeznaczonych do wnętrz reprezentacyjnych  sceny związane z funkcją sali, natomiast na skrzynkach cechowych  emblematy cechu, sceny alegoryczne odnoszące się do znaczenia korporacji. Wykonawcy, najczęściej nieznani z nazwiska, skupieni byli w cechach stolarzy, a te tworzono dopiero od około 1548 roku (w roku 1760 cech skupiał pięciu mistrzów tej specjaliści). Zachowany materiał zabytkowy jest znacznie uszczuplony ze względu na częste przebudowy toruńskich kamienic w wieku XIX, podczas których zwykle usuwano boazerie, szafki ścienne czy drzwi intarsjowane. Dziś można jedynie żałować tych decyzji. Na zdjęciu: Intarsjowane drzwi, jedne z niewielu, jakie przetrwały do naszych czasów, a które można oglądać w toruńskim Muzeum Okręgowym w Ratuszu Staromiejskim.

Autor: Lech Kadlec