Kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa

Od 1916 roku katolicy z Gródka i okolic należeli do parafii pw. Opatrzności Bożej w Michałowie. Początki starań o własny ośrodek duszpasterski w Gródku sięgają 1921 r., kiedy to w miejscowej szkole zorganizowano kaplicę katolicką. Inicjatorem budowy kościoła w Gródku był proboszcz parafii michałowskiej ks. Tadeusz Szadbey. Na początku 1933 roku powołał Komitet Budowy Kościoła w Gródku. Po czterech latach, już 6.X.1937 roku ksiądz arcybiskup metropolita wileński Romuald Jałbrzykowski konsekrował kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego. Zbudowano murowaną świątynię w formie neoromańską. Rektorem-jako, że początkowo kościół był filią parafii Michałowo został ks. Bronisław Siepak. Do maja 1940 roku ks. Siepak kontynuował budowę kościoła. W tym czasie zbudowano m.in.: schody przed wejściem do świątyni, otynkowano dzwonnicę, zainstalowano balustradę na chórze. Aresztowany przez sowieckie władze okupacyjne i wywieziony w głąb Rosji pozostawił wiernych bez pasterza do czerwca 1941 roku. Wówczas nowym rektorem w Gródku został mianowany ks. Marian Jacewicz. Odpowiadając na prośbę mieszkańców Gródka i okolicznych wsi arcybiskup Romuald Jałbrzykowski dnia 9.X.1945 roku erygował parafię w Gródku. Dekret erekcyjny parafii umieszczony został pod numerem 157/45 w Kurii Metropolitalnej Wileńskiej w Białymstoku. W skład parafii weszły:Gródek, stacja, majątek oraz wieś Waliły, Bielewicze, Straszewo,Załuki, Zarzeczany, Mieleszki, Słuczanka, Dzierniakowo, Pieszczanniki, kolonia Piłatowszczyzna, Radulin, Sofipol, Królowe Stojło, Józefowo, Wierobie. W tym kościół liczył 613 parafian. Dwa lata później dołączono Królowy Most, a 14 lipca 1952 roku Downiewo i Przechody.

Autor: Jan Bogdan Boczko