Św. Barbara na witrażu

Dziś uważana jest za świętą, bo  przypuszczalnie około 305 roku, gdy panował Maksymian Galeriusz (305  311), a było wtedy największe prześladowanie wyznawców Chrystusa, Barbara  piękna córka Dioskura z Heliopolis w Bitynii (Azja Mniejsza), poniosła okrutną i męczeńską śmierć. Jako młoda dziewczyna zetknęła się z chrześcijaństwem w Nikomedii, dokąd na naukę wysłał ją ojciec  bogaty poganin, ale nie chrześcijaństwa miała się uczyć. Jednak Barbara pod wpływem Orygenasa z Aleksandrii  wielkiego filozofa i pisarza, z którym prowadziła szeroko zakrojoną korespondencję, przyjęła chrzest i złożyła ślubowania czystości. Nie takie plany miał ojciec wobec swojej córki i aby złamać jej opór  uwięził ją w wieży, głodząc ją nawet przez pewien czas. Gdy niczego tym nie osiągnął, oskarżył ją przed sędzią, a ten wymierzył jej chłostę. Ale gdy i to nie poskutkowało, sędzia nakazał Barbarę bić maczugami, przypalać pochodniami, a w końcu obciąć jej piersi i w takim stanie pognać ulicami miasta. W tym momencie zjawił się anioł i okrył jej ciało białą szatą. Rozgniewany na swoją niemoc sędzia, wydał wyrok ścięcia Barbary mieczem; wykonawcą tego wyroku został jej ojciec. Gdy jeszcze nie zdążył odłożyć miecza  zginął rażony piorunem. Na zdjęciu: Witraż przedstawiający św. Barbarę w kościele pw. Przemienienia Pańskiego w Aleksandrowie Kujawskim.

Autor: Lech Kadlec