Niemirów, kościół

Znajdujący się ongiś w sercu Polski Niemirów, dzisiaj znajduje się na jej końcu - wciśnięty miedzy rzekę Bug a granicę państwa. Tym samym byłby znakomitym miejscem, aby zaczynać w nim podróże, tyle że niestety, jedynie około trzech setek tubylców ma okazję wyruszać stąd w Polskę - reszta musi tutaj dojechać.

Znana od XV wieku ze źródeł pisanych, wieś Niwice - za sprawą kasztelana podlaskiego Stanisława Niemiry - zaczęła mienić się Niemirowem na początku XVII wieku. Wtedy również uzyskała prawa miejskie, które odebrano jej w 1944 roku na skutek zniszczeń wojennych. Położoną na niemiecko - radzieckiej linii demarkacyjnej miejscowość, we wrześniu 1939 roku musieli opuścić wszyscy mieszkańcy.

Do oglądania w Niemirowie są: kościół św. Stanisława, Góra Zamkowa z grodziskiem, ciekawy cmentarz parafialny, wiatrak i niezapomniane panoramy z nadbużańskiej skarpy. Senna osada posiada niesamowity prostokątny rynek 150 X 80m, ogrodzony i porośnięty trawą! Zabudowa rynku jest parterowa i tylko kościół wyróżnia się wzrostem.

Nie ocalały pamiątki po żydowskich mieszkańcach, których domy znajdowały się na wschód od rynku. Stojąca w południowej pierzei rynku drewniana synagoga, spłonęła we wrześniu 1939 roku. W lesie przy granicy trudno też odnaleźć resztki żydowskiego cmentarza.

Luźna zabudowa dawnego miasteczka bardziej zwarta w pobliżu rzeki, stopniowo zanika na północny wschód od rynku. Na północ od miejscowości rozciągają się pagórkowate pola i łąki, sięgając po około 1,5 km lasów Puszczy Mielnickiej - kompletnie nieznanej szerszemu ogółowi Turystów.

Z Niemirowa można przeprawić się promem do leżącego za Bugiem Gnojna, po śladach Wojska Polskiego, które w odwrotną stronę goniło Bolszewików w 1920 roku. 4 lutego 1863 roku, również tędy, pod ogniem kawalerii gen. Nostitza, przeprawiał się na drugi brzeg wraz ze swoim oddziałem Roman Rogiński, aby dwa dni później wziąć udział w bitwie pod Siemiatyczami. Obecna "naziemna" linia graniczna przebiega tędy nie po raz pierwszy. W latach 1795-1807 była granicą trzech zaborów i tak już zostało. Odtąd funkcjonuje jako wewnętrzna granica administracyjna, od 1944 roku - granica państwowa, a od niedawna granica UE.