Pełnił różne funkcje

Na jednej z ulic na terenie toruńskiego Zespołu Staromiejskiego, przy ul. Fosa Staromiejska 3 (dawniej Grabenstraße) stoi potężny gmach z czerwonej cegły. To obecnie Collegium Maius UMK, ale obiekt ten zbudowany w latach 1905-1907 w stylu neogotyckim według projektu miejskiego radcy budowlanego G. Colleya powstał, jako siedziba Szkoły Rzemieślniczej (Gewerbeschule) na miejscu rozebranej części północnych murów staromiejskich oraz fosy, a więc tych obiektów, które utraciły swoją pierwotną funkcję obronną. Na budynek składają się korpus i dwa skrzydła różnej wielkości, a zastosowane tu elementy architektoniczne tworzą romantyczną kreację neogotycką, łączącą swobodnie cechy średniowiecznej architektury sakralnej, rezydencjonalnej i obronnej. Gmach ten jest przykładem odwoływania się do tradycji krzyżackiej z całym kontekstem symboliczno-historycznym. W czasie I wojny światowej w budynku urządzono lazaret, ale już w 1920 r. mieścił się Urząd Wojewódzki Pomorski, bo Toruń był wtedy stolicą woj. pomorskiego. Gdy wybuchła II wojna światowa obiekt należał już do Polizeidirektion, a po wojnie stał się szpitalem wojskowym. Dopiero w listopadzie 1945 r. przejęty został przez UMK, choć był wtedy bardzo zniszczony i zanieczyszczony. Na zdjęciu: Omawiany gmach widziany od ul. Wały gen. Sikorskiego.

Autor: Lech Kadlec