Trzecie piętro i poddasze

Zarówno na Starym, jak i na Nowym Mieście w Toruniu, już w XIX wieku nie budowano nowych kamienic, a jedynie przebudowywano tu istniejące lub je nadbudowywano, wykorzystując jednak mury nośne, bowiem podział parcel w śródmieściu tego średniowiecznego miasta, nie pozwalał na swobodny rozwój rzutów i układów kamienic. Ich wąskie działki często łączono, a to pozwalało na budowę szerszych domów. Większość parcel jednak, nawet po złączeniu była wąska, ale głęboka, więc zmuszało to inwestorów do budowy w głąb posesji. Trzeba jednak podkreślić, że fasady budynków projektowano zwykle od nowa, a już zwłaszcza, gdy przebudowa była powiązana z nadbudową. Przykładem tego jest kamienica kupca Alfreda Zeepa przy ul. Szerokiej 25 (na przełomie XIX i XX wieku była to ul. Breitestrasse), który miał tu swoją fabrykę tytoniu. Zanim jednak Zepp nabył ten klasycystyczny obiekt z fabryką  firma Adolph, prowadzona przez J.G. Adolpha Gerga od 1809 r., produkowała alkohol Thorner Lebestropfen. W 1907 r. mistrz murarski  Adolf Teufel, któremu Zepp zlecił przygotowanie nowego projektu, zaproponował przebudowę obiektu w formach secesyjnych.

Autor: Lech Kadlec