Kościół Farny - Kazimierz Dolny

Pierwsze wzmianki dotyczące parafii odnajdujemy w Aktach Kamery Apostolskiej z lat 1325-1328. Kościół był wówczas znacznie mniejszy, wykonany z kamienia wapiennego. Na przełomie XIV i XV wieku powiększono nawę, a od zachodu dobudowano wieżę. W 1561 roku ogromny pożar miasta zniszczył gotycką Farę. Następne 25 lat pozostawała ona w ruinie. Prawdopodobnie przyczynili się do tego Firlejowie, wyznawcy protestantyzmu, w których rękach znajdowało się starostwo kazimierskie. Odbudowę rozpoczął w 1586 roku proboszcz ks. Mateusz Bech - człowiek postępowy i zaznajomiony z nowymi prądami w sztuce dzięki pobytowi w stolicy. Zdecydował on, że gotycki kościół zostanie odbudowany w duchu renesansu. Główne zmiany konstrukcyjne polegały na podwyższeniu ścian i zmniejszeniu dachu oraz przykryciu wnętrza sklepieniem kolebkowym z lunetami. Przebudowano chór. Ściany wewnątrz budynku otrzymały podziały z pilastrów i architrawów, skarpy za pomocą nastawek ucharakteryzowano na pilastry, dawne szczyty gotyckie zamieniono na renesansowe. Położono posadzkę z marmuru czarnego, niebieskawego i różowego. Kościół otynkowano naśladując okładzinę kamienną. Do odbudowy prezbiterium zatrudniono znanego, osiadłego w Polsce Włocha Jakuba Balina. Prace zakończono w 1613 roku. Smukła gotycka bryła posiadająca renesansową nadbudowę i dekoracje w krótkim czasie stała się wzorem , na którym zaczęto opierać się przy modernizowaniu innych kościołów gotyckich i przy budowie nowych obiektów sakralnych. Kościoły te tworzą liczną na Lubelszczyźnie grupę, opisaną i skatalogowaną przez prof. Tatarkiewicza. Również spichlerze kazimierskie zawdzięczają swoje piękno ówczesnej Farze.

Autor: Leszek