Ohel cadyka Elimelecha. Leżajsk

Ohel cadyka Elimelecha. Elimelech - cadyk z Leżajska (1717-1787) lub Rabi Lizensker, propagator chasydyzmu w Galicji, pomysłodawca koncepcji cadykizmu. Chasydyzm wykształcił różne stopnie pobożności: najwyższym był cadyk - nauczyciel i przywódca, skupiający wokół siebie lokalne grupy wiernych. Elimelech był uczniem Szmelke Horowica z Tykocina, pod którego wpływem został wędrownym kaznodzieją oraz uczniem Dow-Bera z Międzyrzecza. W 1772 r. osiadł w Leżajsku i utworzył wspólnotę oraz szkołę chasydzką. W 1787 napisał dzieło swego życia pt. "Noam Elimelech" (hebr., Łagodność Elimelecha), w którym podkreślał społeczną i religijną rolę cadyka. Uczniami Elimelecha byli m.in. Jaakow Icchak Halewi Horowic z Lublina, Israel ben Szabtaj Hepstein, Menachem Mendel z Rymanowa (1745-1815), Mosze Lejb-z Sasowa. Po śmierci Elimelecha cadykiem w Leżajsku został jego najstarszy syn Elazar (zm. w 1806), natomiast młodsi synowie założyli dynastie w Chmielniku i Mogielnicy. Ostatnim z leżajskich cadyków był syn Eleazara, Naftali (zm. w 1844). Śmierć nie przerwała popularności cadyka i przerodziła się w jego kult, który szczególnie rozwija się od lat 90.

Autor: Wojciech Podlaski