Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Brzezinach Śląskich

Władze gminy na budowę kościoła podarowały grunt, jednak okazał się on nieodpowiedni z powodu zbyt płytkiej eksploatacji węgla prowadzonej przez kopalnię Orzeł Biały. Sprzedano tę ziemię i zakupiona parcelę, gdzie obecnie stoi kościół. Budowa rozpoczęła się w 1913, architektem obrano Ludwika Schneidera z Reichenstein, zaś wykonanie powierzono Franciszkowi Neumanowi z Bytomia. W listopadzie 1915 roku budowla była wykonana w stanie surowym. Kościół ma 53,42 m. długości oraz 24,08 m. szerokości, a wieża wznosi się na wysokość 55 m., jest to więc budynek obszerny, posiada dobrą akustykę. Całość nie posiada jednolitego stylu architektonicznego, przeważa styl mieszany, gotycko-romański. Konsekracji kościoła dokonał 25 listopada 1915 roku biskup wrocławski Adolf Bertram, po czym ks. Józef Kruppa przekazał świątynie samodzielnemu duszpasterzowi ks. Sylwestrowi Baci. Z dniem 1 stycznia 1919 roku Brzeziny przestały być lokalną parafii Kamień i stały się samodzielną parafią. W czasie konsekracji świątynia nie była jeszcze całkiem wyposażona, posiadała ambonę wspartą na piaskowej płaskorzeźbie, trzy dzwony, dużą monstrancję, wykutą w piaskowcu chrzcielnicę, którą wieńczy figura Jana Chrzciciela wykonana przez rzeźbiarza Bogusława Langmana, została ona ufundowana przez piekarza Nepomuka Zdebika. Wprawione były już także witraże: w kształcie rozety nad głównym ołtarzem przedstawiający Boga Ojca, będącym darem budowniczego pana Józefa Wacławka, i dwa witraże w nawie krzyżowej, ufundowane przez ks. prob. Józefa Kruppa, przedstawiają one scenę ukrzyżowania Chrystusa oraz Matkę Bożą, której składa hołd lud wierny. W 1917 roku ks. Bacia sprowadził główny ołtarz z drewna dębowego z figurą Najświętszego Serca Jezusa. Zawiera on płaskorzeźby przedstawiające ucztę w Emaus i błogosławieństwo Abrahama przez Melchizedeka. W 1918 roku zakupiono boczny ołtarz Najświętszej Maryi Panny, a rok później Św. Antoniego. Wszystkie ołtarze zostały wykonane przez rzeźbiarza Georga Schreinera z Ratyzbony w stylu renesansowo-barokowym. W 1920 został zakupiony w tym samym stylu Boży Grób w formie ołtarza, który niestety nie zachował się do dzisiaj. W 1923 roku ten sam artysta wykonał stacje drogi krzyżowej. W 1920 roku kościół został wzbogacony w organy o 54 registrach, zostały one zbudowane przez firmę Berschdorf w Nysie. Posiadają one stylową oprawę wykonaną z drewna dębowego nawiązującą zdobieniami do ołtarzy. Najstarszym obrazem w kościele jest duże malowidło przedstawiające św. Barbarę. Obraz ten pochodzi z cechowni kopalni Orzeł Biały i prawdopodobnie powstał pod koniec XIX wieku. Kościół posiadał przed drugą wojną światową bogatą polichromię wykonaną przez Zenona Lemaszewskiego z Michałkowic, która po wojnie została zastąpiona inna, mniej bogatą. Po Soborze Watykańskim II usunięto z prezbiterium balaski i zdemontowano ambonę. W latach 80. ubiegłego kościół przeszedł gruntowny remont wymuszony szkodami górniczymi. Kościół jest nadal narażony na szkody w wyniku rabunkowej eksploatacji złóż węgla kamiennego

Autor: Beata