Sandomierz - budynek główny Wyższego Seminarium Duchownego

Seminarium powstało staraniem biskupa sandomierskiego Adama Prospera Burzyńskiego. Dnia 7 Xl 1820 roku zainaugurowano uroczyście pierwszy rok nauki. Z braku odpowiednich lokali umieszczono je tymczasowo w Domu Księży Emerytów, obok dzwonnicy katedralnej. Seminarium funkcjonowało tam aż 84 lata. Budynek jednak nie był w stanie pomieścić wszystkich alumnów i część z nich musiała mieszkać poza Seminarium. W 1903 roku rząd rosyjski zlikwidował klasztor benedyktynek przy ulicy Żeromskiego, a budynki klasztorne miał zamiar przeznaczyć dla urzędów powiatowych. Wówczas biskup Aleksander Zwierowicz zwrócił się z prośbą o oddanie poklasztornych budynków dla Seminarium, a na cele rządowe zaproponował przekazanie dotychczasowego budynku seminaryjnego. Rząd zgodził się i w 1904 roku Seminarium Duchowne przeniosło się w obecne miejsce. W 1906 roku dobudowano do niego, od strony ogrodu, nowe skrzydło, które wraz z dotychczasowymi z 1637 i 1639 roku stworzyło wirydarz, w centrum którego w 1913 roku umieszczono figurę Chrystusa Dobrego Pasterza.

Autor: Krzysztof Wydra