Nawa główna

Neogotycka świątynia pw. św. Doroty w Licheniu Starym, w latach 1858  2006 była głównym kościołem sanktuarium maryjnego w tym miejscu. To tutaj przechowywano obraz Matki Boskiej Licheńskiej, jaki powstał w drugiej połowie XVIII wieku, a który otoczony został szczególnym kultem wiernych Kościoła rzymskokatolickiego i uważany za cudowny. I chociaż już w 1232 r. pojawili się w Licheniu pierwsi kapelani, to dopiero rok 1415 był przełomowym, bo właśnie wtedy, biskup poznański pochodzący z tych terenów  Andrzej Łaskarz z rodu Godziembów Licheńskich, jeden z twórców unii polsko-litewskiej, syn Doroty Licheńskiej  ku pamięci swej matki, ufundował w tej wsi na wzgórzu zamkowym, parafię i kościół św. Doroty z Cezarei  Dziewicy i Męczennicy. W 1655 r. Szwedzi zniszczyli wieś, a ludność wymordowali; wtedy też zniszczone zostały istniejące tu dwie świątynie. W 1728 r. odbudowany została tylko kościół św. Doroty, ale już w 1800 r.  ze względu na zły stan techniczny (obiekt był drewniany), ówczesny proboszcz ks. Jan Sosiński i dziedzic Lichenia  hrabia Melchior Łącki herbu Kurzbok, remontują drewniany kościół. W późniejszym czasie wieś została nabyta przez senatorską rodzinę hrabiów Kwileckich, ale siedemnaście lat później, pożar niszczy plebanię, zabudowania gospodarcze i archiwum parafii (stało się to w czasie pełnienia funkcji proboszcza przez Bernarda Święcickiego). Rok później hrabia Hektor Kwilecki funduje nową plebanię, a w roku 1845, kolejny proboszcz, ks. Florian Kosiński, buduje tymczasową kaplicę; kładzie też kamień węgielny pod budowę, tym razem, murowanego kościoła, którego fundatorką jest hrabina Izabela Kwilecka. Od tego momentu rozpoczyna się historia objawień maryjnych, związanych z Licheniem. Na zdjęciu: Główna nawa w kościele pw. św. Doroty w Licheniu Starym.

Autor: Lech Kadlec