Park Miniatur Latarni Morskich w Niechorzu

Latarnia Rozewie Pierwsza wzmianka o istnieniu światła nawigacyjnego na przylądku Rozewie pochodzi ze szwedzkiej mapy z 1696 roku. Decyzję o budowie latarni podjęto w czasie wojen napoleońskich w 1807 roku, gdy statki z zaopatrzeniem myliły przylądek Rozewie z Helem, często kończąc swój rejs na mieliznach. Zbudowano wtedy stożkową wieżę o wysokości 21,3 m, która pierwszy raz zaświeciła w 1822 roku światłem 15 lamp Arganda, wspomaganych aparatem Fresnela. W 1910 roku podwyższono ją o 5 metrów, dostawiając do niej metalowy stożkowy segment. Rosnące bukowe drzewa po latach zaczęły ponownie zasłaniać światło 24,5 metrowej latarni, co doprowadziło do powtórnego podwyższenia jej, w 1978 roku, o 8 metrów, stawiając cylindryczną, metalową część. W nowej latarni zainstalowano obrotową aparaturę, złożoną z czterdziestu żarówek reflektorowych, umieszczonych na dwóch panelach. W 1972 roku decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, latarnia, nosząca imię Stefana Żeromskiego została wpisana do rejestru zabytków. Źródłem światła jest układ optyczny, składający się z 20 reflektorowych żarówek umieszczonych po 10 na dwóch obrotowych panelach. Model budowało 5 modelarzy przez 2 miesiące.

Autor: Park Miniatur Latarni Morskich