To takie poetyckie drzewo, polskie, smętne, stały element naszego krajobrazu.
Dziwnaż wierzby tej siła...
To nie drzewo, lecz skała!
Tyle zim już przeżyła
I burz tyle przetrwała!...
Połamana, obdarta,
Druh i wróg ją wciąż gnębi
Ona żyje uparta,
Kryje siłę gdzieś w głębi.
"Wierzba" S.Grudziński
Skomentuj