Był protestancki - jest katolicki

Okres napoleoński i Księstwa Warszawskiego, to lata 1807  1813, które dla Torunia przyniosły pewne zmiany w zakresie militarnym  miasto uznane zostało jako dogodny punkt w systemie obronnym i był (ponownie w swojej historii) rozbudowywany pod kątem twierdzy. Przystąpiono do odbudowy dawnego systemu barokowych urządzeń fortyfikacyjnych oraz modernizowano je (zwłaszcza w obliczu wojny rosyjsko-napoleońskiej w 1813 roku) kosztem zabudowy miejskiej. W wyniku tych działań zniszczonych zostało (nie bez protestów torunian) wiele cennych obiektów historycznych, m.in. średniowieczny kościół św. Jerzego wraz z domami szpitalnymi, średniowieczny cmentarz i kościół św. Katarzyny oraz inne domy; wówczas bezpowrotnie z pejzażu miasta zniknęło 109 posesji, głównie przedmiejskich. Na zdjęciu: Obecny kościół pw. św. Katarzyny (Aleksandryjskiej) zbudowany w latach 1894  1897 pośrodku pl. św. Katarzyny, który był wówczas centralnym miejscem planowanej dzielnicy Wilhelmstadt, stworzony został głównie dla ewangelików  żołnierzy oraz kadry oficerskiej i ich rodzin, którzy przybywali do Torunia w związku z powstającą tu twierdzą. Świątynia katolicką stała się w 1920 roku, po objęciu władzy przez Polaków.

Autor: Lech Kadlec