Molenna w Wodziłkach - symbol egzotycznej polski, ginącego świata...

Wodziłki to malutka wieś położona na Suwalszczyźnie, w dolinie Szeszupy, w centrum Suwalskiego Parku Krajobrazowego. Należy do kulturowych perełek naszego pogranicza, ponieważ jej mieszkańcami są przede wszystkim staroobrzędowcy. Wodziłki zostały przez nich założone w 1778 r.

"Starowierzy", jak mówi się na nich z rosyjska, zamieszkali także w kilku okolicznych wioskach - Łopuchowie czy Szurpiłach. Do Polski przybyli zaś, chcąc schronić się przed prześladowaniami, jakie spotkały ich w rodzinnej Rosji. Polacy zawdzięczają im wiele - od wspaniałych wyrobów ciesielskich po - co najważniejsze - kąpiele w łaźni parowej.

Wodziłki to w zasadzie kilka gospodarstw skupionych wokół najważniejszego obiektu we wsi, a mianowicie molenny. Świątynię tę wzniesiono w 1921 r. Budowla jest drewniana, pomalowana na zielono, już z daleka dostrzec można tak charakterystyczną dla niej wieżę zwieńczoną krzyżem. Jej skromne wnętrze podzielone jest na trzy części - przedsionek, pomieszczenie dla wiernych oraz to, w którym odprawiane są nabożeństwa. Na skromne wyposażenie wodziłkowskiej molenny składają się ikony, krzyże i kilka ksiąg. Wśród nich cenny XVII-wieczny "Psałtyr".