Kościół p.w. św. Anny i dzwonnica

Pierwszy kościół w Krynkach pochodził z fundacji króla Zygmunta Starego z 1522 r. Był on najpierw filią parafii Odelsk. Samodzielną parafią Krynki stały się w 1601 lub 1602 r. Przed 1639 r. zbudowano w Krynkach nowy kościół drewniany. Po najeździe moskiewskim został on ograbiony. W 1674 r. bp Mikołaj Słupski dokonał konsekracji kościoła. W 1817 r. w obawie przed zawaleniem, z polecenia oficjała wileńskiego ks. Jana Cywińskiego, świątynię zamknięto, a nabożeństwa przeniesiono do murowanej kaplicy znajdującej się obok kościoła. W latach 1840-43 miejscowy administrator ks. Augustyn Sawaszkiewicz kościół rozebrał i zbudował nowy, również drewniany. W tym samym czasie obok kościoła wzniesiono drewnianą, sześcioboczną dzwonnicę. W roku 1882, dzięki staraniom ks. Jana Kiersnowskiego, wystawiono dzwonnicę murowaną. W 1900 r. wierni rozpoczęli starania o budowę nowego kościoła, murowanego. Po licznych petycjach i staraniach otrzymano pozwolenie w 1906 r. W latach 1907-12 zbudowano świątynię w stylu neogotyku wiślano-bałtyckiego według projektu Stefana Szyllera. Wszystkie prace organizował proboszcz ks. Ludwik Bałoban. W dniu 30 XI 1912 r. poświęcenia kościoła dokonał administrator diecezji wileńskiej ks. Kazimierz Michalkiewicz. Wyposażanie trwało do 1928 r., kiedy to 15 maja abp Romuald Jałbrzykowski świątynię konsekrował. Kolejni proboszczowie konserwowali i upiększali świątynię.

Autor: Jan Bogdan Boczko