Zbiersk - Stacja Zbiersk Cukrownia - Kaliska Kolej Dojazdowa

Stacja Zbiersk Cukrownia jest stacją kolei wąskotorowej. Historia jej sięga czasów I wojny światowej. Powstała dokładnie w 1914r. Pierwszym odcinkiem był zbudowany przez armię rosyjską odcinek z Turku do Zbierska. W 1915 roku Fabryka Cukru ze Zbierska przedłużyła kolej wąskotorową do Opatówka łącząc tym samym ją z koleją szerokotorową. Kolej ta głównie służyła armii rosyjskiej. W 1917 r. postanowiono przedłużyć linię od Żelazkowa do Kalisza. W Kaliszu przy ul. Stawiszyńskiej postawiono budynek dworca, który przetrwał do dnia dzisiejszego ale już nie jest stacją. Po tym przedłużeniu, kolejka zaczęła także prowadzić regularny ruch pasażerski i towarowy. Nazwana była Koleją Powiatową i tak było do 1949 r kiedy to przejęła ją PKP. Od tej pory nazywała się Kaliską Koleją Dojazdową dokładnie jak dziś. Z kolei zaczęły korzystać Lasy Państwowe oraz cukrownia Zbiersk. Wiadomo, że tych czasach przemieszczanie się było niełatwe, więc kolejka był świetnym rozwiązaniem dla mieszkańców miejscowości leżących na jej trasie. Podążający do przodu postęp techniczny doprowadził w latach 1991-1992 do zamknięcia ruchu pasażerskiego. W 2001 roku zakończono też transport towarowy, co skutkowało zamknięciem wąskotorówki. Próbowano wznowić przejazdy w 2002 roku. Dokonać tego miało Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych z Kalisza, które uruchomiło ruch towarowy oraz okazjonalne przejazdy turystyczne. Niestety był to niewypał. Kolejka podupadła, tabor rdzewiał na stacji w Zbiersku. Jeszcze dzisiaj można zobaczyć tu historyczne już urządzenia i maszyny pokryte rdzawym nalotem czasu. Jest także dobra wiadomość. Starostwo Powiatu Kaliskiego (właściciel) oraz Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych z Kalisza (operator), podjęły próbę ochrony, utrzymania i rozwoju wąskotorowej Kolei Powiatowej. celem jest popularyzowanie jej tradycji i historii. Wznowiono kurs kolejki wąskotorowej ze Zbierska-Cukrowni do Żelazkowa. Jest super ale szkoda, że tabor nadal niszczeje i z dnia na dzień ginie w oczach.

Autor: Krzysztof Wydra