Łowicz. Boże Ciało 2012.

Leżący godzinę drogi od stolicy niewielki Łowicz jest kojarzony przede wszystkim z kulturą ludową. W nim to znajduje się maleńki skansen kultury ludowej regionu łowickiego dający przedsmak tego, co możemy zobaczyć w pobliskich Maurzycach.

Łowicz jest niezwykle urokliwy. Przede wszystkim jego centrum, w którym nagromadziła się większość najciekawszych zabytków. Wędrówkę najlepiej zacząć od Starego Rynku, na którym wznosi się potężna bazylika katedralna. Świątynia stała tu podobno już w 1100 wieku, w 1999 r. odwiedził ją sam papież Jan Paweł II. Nieopodal, w pobliskim gmachu pomisjonarskim, rezyduje obecnie muzeum, a w dawnej dziekani Biskup Łowicki. Największe wrażenie robi zaś mroczny, barokowy kościół oo. pijarów, którego rozłożysta monumentalna fasada dosłownie przytłacza. Oczywiście w pozytywnym sensie.

Najładniejszą uliczką Łowicza jest niewątpliwie Zduńska, prowadząca od Starego do Nowego Rynku. Wzdłuż całej jej długości stoją niskie, kolorowe domki, w nich sklepy i sklepiki. Niegdyś mieściły się tu kramy rzemieślnicze. Uliczka odbiega wyglądem znacznie od przeciętnych łowickich ulic, dlatego spacerując nią, ma się wrażenie przebywania w zupełnie innym mieście.

Nowy Rynek to duży plac otoczony kolorowymi kamienicami, z których część pochodzi z XVI i XVII w. Jest jednym z trzech zachowanych w pierwotnej formie trójkątnych rynków w Europie. Pozostałe dwa możemy podziwiać w Bonn i Paryżu. W jego północnej części stoi pomnik ku czci Powstańców 1863 r. Zdobi go także fontanna oraz ławeczki dla pragnących zażyć chwili odpoczynku. Jako że rynek zachował średniowieczny układ urbanistyczny, stanowi teraz jedną z najciekawszych atrakcji regionu. Jak całe miasto zresztą.