nietrwałośc pamięci

Pierwotna nazwa "Dziewięciory". W latach 1565-1566 lokowana przez Andrzeja Myszkowskiego, wojskowego krakowskiego, kasztelana lubelskiego, ówczesnego starostę lubaczowskiego.

W 1630 r. osada liczyła 56 domów. Do 1778 wieś królewska w obrębie starostwa lubaczowskiego, następnie w składzie dóbr kameralnych; w 1918 sprzedana Franciszkowi Schrottowi, wkrótce przeszła na własność Michała Świątkiewicza, a później na jego spadkobierców; w 2-giej połowie XIX w. należała do Fryderyka Hausnera, Pauliny Bauman; na przełomie XIX i XX w. dłużej pozostawała w posiadaniu Wiktora i Franciszki Jordanów, następnie została przejęta przez właścicieli żydowskich; na początku XX w. majątek rozparcelowano.

Częściowo zniszczona podczas l i II wojny światowej. Wśród ludności w przewadze występowali Ukraińcy, następnie kolejno: Polacy, Niemcy i Żydzi. W centrum wsi rozgałęział się główny szlak prowadzący z Lubaczowa przez Horyniec na wschód do Potylicza, Rawy Ruskiej i Bełza oraz na północ do Werchraty.