Cerkiew Podwyższenia Krzyża Świętego

Historia parafii w Narwi sięga do początku XVI wieku kiedy to ufundowana została cerkiew w Narwi, jednak zachowane źródła nie pozwalają jednoznacznie określić fundatora świątyni. Pierwsza wzmianka źródłowa o istnieniu cerkwi ruskiej w Narwi przy ulicy Bielskiej pojawiła się w rejestrze pomiary włócznej z 1560 roku. Natomiast pierwszy dochowany opis cerkwi pochodzi z 1772 roku. Według Klirovoj Vedomosti z 1846 roku cerkiew i plebania zostały wybudowane na jednym placu, zaś liczba wiernych w parafii wynosiła 2244 osoby zamieszkałe w 282 domach. W 1847 roku liczba wiernych wynosiła już 2284 osoby, zaś cerkiew parafialna znajdowała się w dekanacie bielskim diecezji litewsko - wileńskiej. W 1882 roku przystąpiono do budowy nowej drewnianej cerkwi, którą 9 maja 1885 roku poświęcono - świątynia ta jest po dzień obecny cerkwią parafialną w Narwi. W 1901 roku cerkiew w Narwi znalazła się w diecezji grodzieńskiej, zaś liczba parafian wynosiła w 1905 roku 3098 osób. W 1913 roku dookoła parafialnej cerkwi wzniesiono ogrodzenie kamienne z bramą wejściową. W okresie I wojny światowej liczba wiernych parafii narewskiej uległa zmniejszeniu, gdyż miejscowa ludność podczas wojny ewakuowała się w głąb Rosji. W okresie międzywojennym cerkiew w Narwi uzyskała status parafii etatowej, której duchowny otaczał opieką sąsiednie parafie. Po II wojnie światowej spora liczba wiernych znowu wyjechała do Związku Radzieckiego, a cerkiew w Narwi weszła w skład diecezji warszawsko - bielskiej, zaś w latach 60-tych do dekanatu narewskiego. 12 kwietnia 1990 roku parafię narewską dosięgła ogromna tragedia - w Wielki Czwartek podczas pożaru wnętrze świątyni w Narwi zostało wypalone. W odbudowie cerkwi uczestniczyli czynnie wszyscy parafianie - odrestaurowano całe wnętrze świątyni łącznie z nowym ikonostasem i nowymi ikonami. 25 września 1994 roku cerkiew została konsekrowana. W tym samym roku w obrębie świątyni parafialnej wybudowano z ujęcia wodociągowego studzienkę do święcenia wody.

Autor: Jan Bogdan Boczko