Toruń

  

Był szpitalem Diakonisek

Ten czteropiętrowy budynek, prezentowany na załączonej fotografii, stojący w Toruniu na rogu ul. Batorego 17/19 i ul. Bażyńskich, to obecnie Specjalistyczny Szpital Miejski im. Mikołaja Kopernika, podwyższony i rozbudowany w stosunku do pierwszych lat istnienia, i nawet główne wejście do budynku od ul. Batorego zostało zamurowane. Dziś już mało kto wie, że początkowo był to szpital Diakonisek, które jeszcze w 1868 roku prowadziły swój szpital w Toruniu przy ul. Dąbrowskiego. Przy okazji wyjaśnienie: Diakoniski  to służebnice Pana (w Kościele protestanckim  to siostry zajmujące się działalnością charytatywną). Na skutek rosnących potrzeb rozwijającego się Torunia, toruńskie Diakoniski wybudowały nowy obiekt w dzielnicy Mokre. I choć kamień węgielny pod budowę nowego szpitala położono 28 sierpnia 1868 roku, to budowę rozpoczęto dopiero w 1908 roku, ale już 4 maja 1910 roku szpital oddano do użytku. Po 1920 roku chorzy rozmieszczani byli w kilku budynkach, które powstały w międzyczasie na terenie tego szpitala. W 1937 roku Zarząd Miejski Torunia zawarł umowę z toruńskim Starostwem Powiatowym i wówczas dla potrzeb Szpitala Miejskiego wydzierżawiono kompleks budynków szpitala Diakonisek przy ul. Batorego, który rozbudowano, przebudowano i dostosowano do aktualnych potrzeb.

Autor: Lech Kadlec

Odsłon: 534
Twoja ocena: DobreBardzo dobre

Toruń

miejscowość

Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.

Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.

W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.

II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.

Skomentuj