Toruń

  

Witraże w okręgu

Ten okrąg witrażowy na załączonej fotografii znajduje się w kościele ewangelicko-augsburskim pw. św. Szczepana w Toruniu, zbudowanym w latach 19021904 w stylu neogotyckim według projektu berlińskiego architekta, na terenie zasypanej fosy miejskiej przy obecnej ul. Wały gen. Sikorskiego. Natomiast witraż ten, jak i pozostałe powstał w Instytucie Witrażowym Adolpha Seilera, działający we Wrocławiu w latach 1846-1945. Był to najstarszy, największy i najdłużej działający (bo aż 100 lat) warsztat, wśród pracowni witrażowych, jakie powstały w XIX wieku na Śląsku; to najbardziej znaczący warsztat witrażowy w ówczesnych Wschodnich Niemczech, a w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku należał do najpoważniejszych firm tego typu w Europie. Instytut Seilera słynął przede wszystkim z witraży i oszkleń przeznaczonych do obiektów sakralnych, ale także do rezydencji, mieszczańskich kamienic i gmachów użyteczności publicznej. Większość produkcji firmy trafiała na Śląsk, choć w drugiej połowie XIX wieku liczne jej wyroby eksportowano również do Saksonii, Wielkopolski, na Pomorze, do Grecji i Austrii; w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku witraże wysyłano także do Ameryki Południowej.

Autor: Lech Kadlec

Odsłon: 618
Twoja ocena: DobreBardzo dobre

Toruń

miejscowość

Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.

Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.

W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.

II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.

Skomentuj