Toruń

Forma do wypieku piernika

Stare przysłowie mówi, że piernik dla Torunia jest tym, czym dla statku dobry sternik. I chyba coś w tym jest, a torunianie nie byliby sobą, gdyby nie chlubili się swoimi piernikami. Jednej z toruńskich legend opowiada o pasterzu, który tak bardzo się spieszył do stajenki, żeby zobaczyć nowo narodzonego Jezuska, że zapomniał o chlebie włożonym do pieca, aby się upiekł, a kiedy powrócił okazało się, że chleb w ogóle nie spalił się, a jedynie jest tylko ciemniejszy, a poza tym jest słodki i uznał to za kolejny cud. Trzeba też nadmienić, że toruńskimi piernikami raczyli się tacy polscy władcy, jak Zygmunt Stary i Stefan Batory, ale i władcy obcych krajów, jak car Rosji Piotr I czy cesarz Napoleon; piernikami z Torunia zajadali się także: Fryderyk Chopin, Jan Matejko, Zygmunt Krasiński, Józef Piłsudski, Jan Kiepura, Czesław Miłosz, a nawet papież Jan Paweł II to tylko niektórzy i nieliczni ze znanych osób, a jednocześnie wielbiciele toruńskich katarzynek. Na zdjęciu: Jedna z wielu form (dwustronnych) do wypieku pierników, przechowywana w oszklonej gablocie Muzeum Toruńskiego Piernika.

Autor: Lech Kadlec

Twoja ocena: Dobre Bardzo dobre

Tagi: muzea

Toruń

miejscowość

Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.

Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.

W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.

II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.

Skomentuj