Na szczycie wzgórza zamkowego wznosi się okrągła wieża z przełomu XIII i XIV wieku. Baszta jako tzw. górny zamek pełniła funkcje obronne zanim wybudowano zamek. Niektórzy badacze twierdzą, iż była ona również siedzibą straży celnej, a w nocy służyła jako latarnia rzeczna. W każdym bądź razie, z jej szczytu rozciąga się piękny widok na Kazimierz i dolinę Wisły. Wysokość wieży jest w różnych miejscach inna, z powodu nierówności terenu. I tak w najwyższym miejscu wynosi ona 19,20 m. Obwód baszty to około 32,50 metra. Natomiast grubość muru zmniejsza się w miarę wzrostu wysokości. Na dole wynosi 4,20 m, na poziomie drugiej kondygnacji około 4 m, na trzeciej 3,70 m, na czwartej około 3 m. Wynika z tego, że w miarę podnoszenia się przekrój poprzeczny jest coraz większy i rośnie z 2,20 m. do 3,40 m. Od zachodu na wysokości 6 m. znajduje się sklepione wejście. Prawdopodobnie łączyło się ono za pomocą zwodzonego mostu z rampą, co jest zgodne z późnośredniowiecznym systemem budownictwa obronnego.
Wnętrze wieży podzielone jest na pięć kondygnacji. U podstawy każdej z nich znajdują się łożyska belek, na których leżały podłogi.
Autor: Beata
Wieś Będkowice wzmiankowana była po raz pierwszy w 1209 roku jako wieś książęca. W centrum zachował się otoczony fosą dwór obronny z 1546 roku z renesansowym portalem i obramowaniami okiennic. Wokół dworu zdziczały park.
We wsi znajduje się rezerwat archeologiczny ze śladami grodziska słowiańskiego z VIII-XI w., zrekonstruowanymi dwiema chatami i cmentarzyskiem kurhanowym.
Skomentuj