Późnogotycka, polichromowana, wykonana z lipowego drewna figura św. Anny reprezentuje typ przedstawień zwany św. Anną Samotrzeć. W Polsce, w epoce, zwłaszcza późnego gotyku takie wyobrażenia były częste. Nazwa samotrzeć odwołuje się do ówczesnej obyczajowości: godna czci niewiasta udawała się z domu samotrzeć, czyli w towarzystwie dwóch innych osób. W aleksandrowskim przypadku na obyczaj nałożył się jeszcze przekaz familiarny matronie św. Annie towarzyszy dziewczęca Maryja i igrające na kolanach Babki nagusieńkie Dzieciątko Jezus. Figura ze Świętej Anny zdaje się być najznakomitszym osiągnięciem artystycznym warsztatu rzeźbiarskiego epoki.
Autor: piotr55
Skomentuj