Cielcza

  

obok siebie

Ocena:

Średnia ocena: 4.00 Ocen: 13 Odsłon: 3819
Twoja ocena: DobreBardzo dobre

Cielcza

miejscowość

Cielcza leży na wzniesieniu polodowcowym, zwanym Pagórem Cielczy (117 m n.p.m.) w dolinie rzeczki Lubieszki. Nazwa miejscowości nie jest wyjaśniona, a potocznie uważa się, że pochodzi od figury pogańskiego bożka - cielca.

Cielcza to bardzo stara osada, o czym świadczy starożytny cmentarz - urny z niego zostały przekazane do Muzeum Etnograficznego w Jarocinie.

Pierwsze wzmianki o Cielczy pochodzą z 1257 r. (dokument księcia Bolesława Pobożnego z dnia 30 listopada), kiedy to wieś należała do rodu Zarembów, którzy od nazwy miejscowości przyjęli nazwisko Cieleccy.

Na terenie wsi znajduje się kościół p.w. św. Małgorzaty, którego budowę na planie krzyża greckiego według projektu Stefana Cybichowskiego rozpoczęto w 1912 r. Obok znajduje się plebania z 1933 r. z portykiem dwukolumnowym i czterospadowym dachem.

Skomentuj

Ciekawa naturalna kompozycja...:)))
Autor: NEMO
Dodano: 2012-12-11 14:14:19
Piękne zestawienie jakże różnych drzew. Piękna kompozycja i kolory. Wszystko na duży plusik:)
Autor: Maria Szczerska
Dodano: 2012-12-02 22:09:52
Miro, Luna - cieszę się, ze zaglądacie w moje skromne progi . Miro coś tam mam , jak pewnie każdy tutaj , będzie mała seria może już niedługo, nie lubię się spieszyć , ale najpierw , to samo miejsce jeszcze będzie tylko nieco później . Serdecznie pozdrawiam.
Dodano: 2012-12-02 14:42:21
Prześlicznie w kadrze. Pozdrawiam serdecznie.
Dodano: 2012-12-02 08:16:47
kolejny piekny kadr, Maryla :) ciekawe co tam jeszcze masz w zapasie.....najlepiej tak po troszeczku karmić oczy a nie wszystko na raz :):):) Pozdrawiam
Autor: MiroM
Dodano: 2012-12-01 22:50:38
Antoni, dziękuję za tak piękny wpis, który niesamowicie wpisuje się w to zdjęcie i jest jego dopełnieniem. Bardzo, bardzo serdecznie pozdrawiam.
Dodano: 2012-12-01 21:06:26
Igor Sikirycki Martwy dąb Synowi Zostawiony na porębie z litości (to słowo było niegdyś w powszechnym użyciu) tylko dlatego że w dziuplastym wnętrzu ukrywa dzielnicę mieszkaniową szpaków sikorek dzięciołów i muchówek jak szara wieża z popękanej gliny stoi samotny i nagi żylastym konarem na którym w czasach krzyża i miecza kołysały się ciała Prusów wskazuje zachód z korony pozostało jeszcze kilka kościstych splotów rosochatych jak poroże jelenia teraz dąb bodzie niskie chmury w nadziei na piorun który by ułatwił mu wniebowstąpienie albo pozwolił położyć się na ziemi czeka cierpliwie ogromny futerał skrzydlatych instrumentów głuchy jak pień
Autor: Antoni Dybał
Dodano: 2012-12-01 20:53:20
Waldku, Olu - miło mi bardzo. Odkryłam to miejsce nie tak dawno , rośnie tam kilka dębów, niestety, umierają , ale w tym swoim przemijaniu są wspaniałe
Dodano: 2012-12-01 20:39:25
Dostrzegasz i przedstawiasz pięknie to, obok czego inni przechodzą obojętnie.
Autor: Ola B.
Dodano: 2012-12-01 20:22:25
przepiękne. pozdrawiam
Autor: Waldemar Jan
Dodano: 2012-12-01 19:09:52