Dworzec w Ciechocinku

W październiku 1867 r. rozpoczęto budowę linii kolejowej z Aleksandrowa Kujawskiego do Ciechocinka wykorzystując siłę roboczą żołnierzy. Usypano wówczas nasyp pod torowisko, ale ignorancja wojskowych podczas tych prac, którzy nie zastosowali się do wytycznych inżynierów spowodowała, że zasypane został poprzeczne rowy służące do odwadniania okolicznych pól. Pół miesiąca po oficjalnym otwarciu linii do użytku, wezbrane wody Wisły doprowadziły do powodzi. Aby opanować sytuację, dyrekcja kolei zdecydowała zrobić w nasypie dużą wyrwę. Później, w miejscach zasypanych rowów, zrobiono otwory i zbudowano mostki. Szachulcowy budynek dworcowy natomiast powstał w 1870 r., a w roku 1895 przedłużono tory aż do warzelni soli, aby łatwiej było transportować pozyskaną tam sól. Natomiast w związku z rosnącą liczbą kuracjuszy, którzy w dużej mierze korzystali z usług kolei, rozbudowano dworzec. Nowy budynek wg. projektu Czesława Domańskiego  polskiego architekta i pedagoga, naczelnego architekta Warszawy, głównego architekta Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i Kolei Warszawsko-Kaliskiej  wzniesiony został w latach 1901  1902. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku tory do warzelni soli zostały zdemontowane; zaniedbano też konserwowanie budynku dworca. Na zdjęciu: Ciechociński dworzec kolejowy.

Autor: Lech Kadlec