Kalwaria w miejscu kościoła

Początki cmentarza na Podgórzu (obecnie dzielnicy Torunia, ale wówczas samodzielnego miasta), nierozerwalnie związane są z istniejącym w tym miejscu już w drugiej połowie XVI wieku kościołem parafialnym, jaki zbudowano ponownie w 1651 r. i konsekrowany pw. św. Anny. Płot, jai wówczas otaczał tę nekropolię, Francuzi wykorzystali do budowy przeprawy przez Wisłę. Drewniana i jednonawowa świątynia, z wieżą i sygnaturką, wewnątrz wyposażona była w 5 ołtarzy. Do parafii należał lewobrzeżny teren od Wielkiej Nieszawki poczynając, na Czerniewicach kończąc. Gdy w 1813 r. wojska napoleońskie przygotowywały Toruń do obrony przed Rosjanami, spaliły wszystkie przedmieścia. Podgórz spotkał ten sam los, jednak wcześniej najcenniejsze wyposażenie z kościoła przeniesiono do pobliskiego klasztoru Reformatorów. Świątyni nigdy nie odbudowano, ale postanowiono założyć w tym miejscu cmentarz. W jego centralnym punkcie usytuowano zespół architektoniczno-rzeźbiarski przedstawiający Ukrzyżowanie Chrystusa. Podobno Kalwaria stoi w miejscu nieistniejącej świątyni, ale nigdy tego w żaden logiczny sposób nie udokumentowano. Na zdjęciu: Kalwaria na podgórskiej nekropolii.

Autor: Lech Kadlec