***

Kościół w Długiej Goślinie pod wezwaniem Mari Magdaleny zbudowano około 1600 roku. Na początku XVIII wieku dobudowano wieżę, zwieńczoną baniastym hełmem barokowym. Parafia w tej miejscowości powstała około 1325 roku, poprzez wydzielenie jej z sąsiedniej parafii Białężyn. Pierwszy kościół ufundował zapewne właściciel wsi z rodu Nałęczów. W 1621 Długa Goślina wraz z przyległym Łoskoniem, została nabyta przez poznańskie benedyktynki, od Agnieszki Zbyszkowskiej, za kwotę 23 tysięcy złotych. Wieś liczyła w tym czasie dziesięciu kmieci i oraz sześciu zagrodników. W latach 1624 i 1630 siostry próbowały schronić się w Długiej Goślinie przed szalejącą w Poznaniu zarazą, jednak zawleczona przez nie zaraza, zdziesiątkowała rodziny poddanych jak i same benedyktynki. Tereny położone na wschód od Długiej Gośliny aż do XVIII wieku były zwartym kompleksem leśnym. W tej okolicy istniała tylko wieś Łoskoń, wzmiankowana już w 1158. Kolonizacja olęderska przeprowadzona na tych terenach w XVIII wieku doprowadziła do powstania nowych osad: Nowy Łoskoń w 1733, Budziszewice w 1746, Kołędzin, Smolarki, Wiewierczyn, Władyszyn, a Stary Łoskoń przeniesiono na prawo olęderskie w roku 1763. W wyniku całej tej akcji wycięto lasy między Małą Wełną, jeziorami Budziszewskim, Maciejak i Włókna oraz linią Brzeźno - Łoskoń - Studzieniec, a także stworzono wiele pól uprawnych na śródleśnych enklawach.

Autor: Artur Mazurek