Wejście do kamienicy

Wraz z aktami lokacji, miasta otrzymywały prawo organizowania na swoim terenie cechów. W Starym Mieście Toruniu już w latach 1235  1255 powstały pierwsze cechy: rzeźników, piekarzy, szewców (zrzeszający także garbarzy), a w II połowie XIII wieku  cech sprzedawców sukna, później natomiast płócienników, kuśnierzy, szczytników i rymarzy. Podobnie kształtowały się organizacje rzemieślnicze na terenie założonego w 1264 roku Nowego Miasta Torunia. Tutaj także (niebawem po lokacji miasta) powstały cechy rzemieślników i piekarzy, a pod koniec XIII wieku  cech sukienników. Zadaniem każdego cechu była obrona interesów zrzeszonych rzemieślników, ale i kontrola jakości produkcji, kształcenie rzemieślników, organizacja wzajemnej pomocy, a także obowiązek organizowania życia towarzyskiego dla swych członków oraz  w razie zagrożenia  pomoc w obronie miasta. W północnej pierzei Rynku Nowomiejskiego do dziś stoi jedna z najstarszych kamieniczek rynkowych (na zdjęciu)  to barokowa kamienica z pierwszej połowy XVIII wieku, która powstała z przekształcenia domu gotyckiego z przełomu XV i XVI wieku. Niegdyś była tu cechowa gospoda murarska, znana z najlepszego piwa w całych Prusach, a w okresie międzywojennym ( to lata 1920  1939) funkcjonowała tu restauracja \"Gospoda Murarska\". W czasie prac adaptacyjnych w 1964 roku zrekonstruowany został barokowy układ wnętrza i umieszczono tu samorządową instytucję kultury  Galerię i Ośrodek Plastycznej Twórczości Dziecka.

Autor: Lech Kadlec