Jedlina Zdrój

Pałac w Jedlinie Zdroju- ruiny

Pierwsze wzmianki o Pałacu w Jedlince pochodzą już z IV wieku. Jego prawdziwy rozkwit rozpoczyna się w XVIII wieku, gdy właścicielem jest austriacki feldmarszałek Hans Christoph von Seher-Thoss. Podczas wojen Śląskich przebywały tu dwie koronowane głowy, król Prus Fryderyk II Wielki oraz Leopold I, książę von Anhalt-Dessau. Pałac przez stulecia był siedzibą wielu znanych osobistości i rodów w tym, Karla Kristera, rodów von Puckler i Bohem. W latach sześćdziesiątych XIX wieku, gdy właścicielem pałacu był twórca wielkości wałbrzyskiej porcelany Karl Krister, przebudował on pałac w stylu klasycystycznym, jego bogatą formę i architekturę wzbogaciły również porcelanowe elementy. Od 1944 roku Pałac, jako obiekt specjalny pod kryptonimem Willa Erika pełnił funkcje sztabu Organizacji TODT, będącej częścią składową obiektu RIESE w Górach Sowich. W salach można podziwiać przepiękne sztukaterie oraz ekspozycje stałe dotyczące historii Pałacu, historii Organizacji TODT , wystawę pieczęci lakowych oraz porcelanę z fabryki Kristera.

Autor: Artur74

Ocena:

Średnia ocena: 4.00 Ocen: 13 Odsłon: 3949

Twoja ocena: Dobre Bardzo dobre

Jedlina Zdrój

miejscowość

Najstarsze wzmianki o mieście pochodzą z XIII wieku, a nazwa wywodzi się od rosnących tu wówczas wspaniałych lasów jodłowych. Była to wtedy osada drwali należąca do Bolka I księcia świdnicko-jaworskiego. W XVI wieku odkryto pierwsze źródła wody mineralnej, a w XVIII w. uznano je za lecznicze i zaczęto korzystać na większą skalę.

W 1723 roku osada stała się uzdrowiskiem. Źródło, od imienia Charlotty, żony Hansa Christophera barona von Seher-Thoss właściciela Jedlinki, nazwano Charlottenbrunn. Nazwę tę przyjęła cała Jedlina i nosiła ją do 1945 roku.

Miejscowość zaczęła się rozrastać. Rozwijało się tkactwo i sukiennictwo. Powstał kurort znany na całym Śląsku. W 1768 roku Jedlina otrzymała prawa miejskie. W 1900 roku Jedlina-Zdrój miała pocztę z telegrafem, która do dnia dzisiejszego mieści się w tym samym budynku przy ulicy Warszawskiej 6. Domy posiadały instalację wodociągową, niektóre z naturalnie gazowaną wodą mineralną. W latach 1902-1903 położono nawierzchnie kamienne, zamontowano oświetlenie gazowe, a w uzdrowisku elektryczne. Miejscowość przeżywała swój okres świetności. Znana była na Śląsku jako uzdrowisko z szeroka działalnością kulturalną i rozrywkową. Funkcjonowały liczne hotele, pensjonaty i domy gościnne. Z najbardziej znanych należy wymienić "Szwajcarkę" z XIX w., która oferowała kurację mleczną, kasztany jadalne i odpoczynek wśród przepięknych drzew. Z 1910 roku pochodzi stojąca do dziś drewniana remiza strażacka z dzwonnicą (przy ulicy Warszawskiej 9). Do dziś można podziwiać piękną Willę Sans-Souci (Chojnowska 3) należącą dawniej do lekarza uzdrowiska. Trudno nie wspomnieć o okazałym, choć zniszczonym Zespole Pałacowym, którego wejścia strzegą kamienne lwy. W dzielnicy Kamieńsk na wzgórzu stoi kościółek wybudowany w stylu budownictwa alpejskiego. W Jedlinie-Zdroju zachowały się także budowle w stylu neoklasycyzmu berlińskiego z misternymi ażurowymi balkonami. Ciekawostką jest kościół parafialny w kształcie rotundy z przyległą dzwonnicą z 1934 r.

W 1946 roku wprowadzono urzędowo nazwę Jedlina Zdrój, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Bad Charlottenbrunn.

Skomentuj